De vera amicitiaE quibus unus, cui

De vera amicitia

E quibus unus, cui nomen erat Damon, se interfecturum esse tyrannum juravit. Sed a custodibus deprehensus est armatus. Ad regem perductus, liberrime confessus est se tyrannum voluisse interficere. Dionysius jussit eum cruci affigi. Tum Damon ab eo tridui moram petivit, ut sororem collocaret. " Phintias, amicus meus,- inquit,- promisit se obsidem tibi futurum esse pro me". Ad haes tyrannus respondit Phintiam, nisi ad diem constitutam Damon redisset, supplicio affectum iri. Deinde Damonem abire passus est.Qui, collocata sorore, cum jam reverteretur, repente tanta tempestas orta est, ut tardaretur. Itaque, cum hora sexta tertii jam diei esset nec redisset Damon, Dionysius Phintiam ad mortem duci jussit. Sed Phintias respondit diem nondum praeterisse. Itaque tyrannus paulo moratus est. Sed cum jam nona hora esset, dixit necesse esse Phintiam duci ad crucem. Jam carnifex de eo supplicium erat sumpturus, cum subito Damon advenit et, conspecto carnifice, procul exclamavit: " Sustine, carnifex, adsum, quem oportet necari!" Qua re nuntiata, tyrannus vetuit supplicium sumi et jussit ad se amicos perduci. Admiratus eorum fidem, rogavit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent, sed illi virum crudelem repudiaverunt.